Studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu. Dyplom z zakresu grafiki pod kierunkiem prof. Ryszarda Krzywki został wyróżniony i nagrodzony I nagrodą na 11. Ogólnopolskim Przeglądzie Grafiki Studenckiej w Krakowie oraz Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za Grafikę na Ogólnopolskiej Wystawie Dyplom`87 w warszawskiej Zachęcie. Od blisko 40 lat pracownik naukowo-dydaktyczny w macierzystej Uczelni, gdzie jako profesor zwyczajny w Katedrze Grafiki prowadzi pracownię wypukłodruku. Zajmuje się grafiką warsztatową, przede wszystkim linorytem. Autor ponad 20 wystaw indywidualnych, uczestnik około 300 wystaw zbiorowych w Polsce i za granicą. Laureat ponad 30 nagród i wyróżnień. Ważniejsze z nich to:

Działalność graficzną skupia głównie na klasycznym warsztacie druku wypukłego. Najchętniej wypowiada się w technice linorytu, choć nierzadko sięga po alternatywne tworzywa oraz inne techniki (np. druk ślepy). Działalność graficzną skupia głównie na klasycznym warsztacie druku wypukłego. Najchętniej wypowiada się w technice linorytu, choć nierzadko sięga po alternatywne tworzywa oraz inne techniki (np. druk ślepy). Od pierwszych lat twórczej aktywności swoje zainteresowania koncentruje na potencjale warsztatowym i możliwościach artystycznej kreacji jakie tkwią w technice druku wypukłego. W graficznej robocie używa nietypowych narzędzi, stosuje autorskie sposoby opracowania kliszy graficznej i łączy ze sobą różne metody druku. Od wielu lat używa druków (nazywa je transferowymi) uzyskanych z przeniesienia obrazu ze świeżo wykonanej odbitki graficznej na kolejny arkusz papieru. Z otrzymanych drogą transferową lustrzanych odbić buduje wielkoformatowe kompozycje tworzące cykle: „Facie ad faciem”, „Videmus nunc per speculum in aenigmate” i „Fragmenty większych całości”. Różnorodność wariacji, form i formatów w jego twórczości bierze się z potrzeby ciągłego eksperymentowania, gromadzenia warsztatowych doświadczeń i szukania nowych rozwiązań. Grafikę traktuje jako rodzaj zapisu zarówno zjawisk zachodzących w otaczającej rzeczywistości, jak i w obrębie człowieczego intymnego, wewnętrznego interioru. Wydaje się, że podstawowym imperatywem działań artysty jest chęć uczestniczenia w graficznej grze, warsztatowym misterium, gdzie technika związana z opracowaniem matrycy i materia biorąca udział w procesie druku składają się na obraz graficznego dzieła.